De toestellen bestaan uit verschillende onderdelen. De onderste buizen lopen niet meer verder. We weten dus niet waar die leidingen heen lopen. De bovenste buizen zijn wel nog bewaard. We hebben heel sterke vermoedens dat die naar een drinkwatervoorziening leidden. Er stroomde dus zuiver en drinkbaar water door. Misschien was dit dus wel een publieke drinkplaats. Het was een tijd waarin water steeds schaarser werd. Daarom vermoeden we dat de mensen begin jaren 2000 aan waterbeheer deden door de bewoners van de stad op publieke plaatsen te laten drinken.
Sommige collega's hebben sterke vermoedens dat dit publieke toiletten zouden zijn. Maar dit vermoeden wordt snel weggelachen. Dat kostbare water gebruikte men vast niet voor zoiets. En trouwens, het sterkste argument zou zijn dat vrouwen deze toestellen moeilijk konden gebruiken. Een test wees uit dat het zitten in deze toestellen niet zo comfortabel is en dat terwijl deze maatschappij het eigen comfort uiterst belangrijk vond.
De teksten aan de muur zijn nog vreemder. De meeste leesbare teksten zijn Engelstalig. Dit doet ons vermoeden dat er toch geen Nederlands gesproken werd in die stad, maar wel Engels. De teksen die we niet kunnen lezen zijn vermoedelijk logo's van winkels en andere dienstverlenende bedrijven. Op publieke plaatsen mocht dus blijkbaar ongehinderd dergelijke reclame gemaakt worden, want er zijn geen sporen gevonden van teksten die verwijderd werden.
Er zal nog veel onderzoek moeten gebeuren om de juiste functionaliteiten van deze ruimte te kennen. We zullen ook verder onderzoek moeten doen naar hoe de mensen in die tijd dachten en redeneerden over waterverbruik, sanitair, hygiëne, comfort en publieke voorzieningen. Hopelijk wisten ze toen al min of meer met welke problemen we nu te maken hebben.
